پاپ کورن و تاریخچه آن

ذرت بو داده یا چُس‌فیل یا پُف‌فیل و یا نقل پیرزن که با نام‌‌‌‌‌های ذرت‌پفکی، گُل‌بلال، یا شکوفه‌ذرت یا گل ذرت نیز شناخته می‌شود، حاصل حرارت دادن دانهٔ نوع خاصی از ذرت است. حرارت باعث تبخیر شدن آب موجود درون دانه ذرت می‌شود تا حدی که فشار بالای بخار آب، جدار دانهٔ ذرت را می‌شکند و باعث ایجاد صدا می‌شود. در زبان انگلیسی به آن پاپ کورن (Popcorn) می‌گویند که به معنای همان ذرت بوداده است.

پژوهشگران قدیمی ترین نمونه‌‌‌‌های ساقه، سبوس، و چوب ذرت را در دو تپه باستانی در کشور پرو کشف کردند که قدمتی بین ۳۰۰۰ تا ۶۳۰۰ سال را نشان می‌دهد.

در اکتشافاتی که در تپه‌‌‌‌های باستانی پاره دونس و هواکا پریتا در شمال کشور پرو انجام شد قدمت مصرف ذرت در غذای روزانهء بومیان سرخ پوست قاره امریکا حتی به شکل پاپکورن حداقل هزار سال عقبتر رفته است.

بنا به گفته آقای پیپرنو پژوهشگر این تحقیق: بومیان مکزیک ۹۰۰۰ سال پیش برای نخستین بار یک علف وحشی بنام (teosinte) را بصورت کشاورزی پرورش دادند و از این گیاه برای نخستین بار ذرت بدست آمد و به زنجیره غذایی بومیان قاره امریکا پیوست. پژوهشگران در ظروف سفالی یافته شده در این مناطق نیز آثار پخته شدن ذرت و ادغام آن در دیگر خوراکی ها را یافته اند.

موسسهء تحقیقات استوایی اسمیتسنیان که مسئول انجام این اکتشافات است ادعا می‌کند که حدود ۱۰۰۰ سال طول کشید که تولید کشاورزی محصول ذرت به روش گرده افشانی دستی به آمریکای جنوبی و پرو برسد اما یافته‌‌‌‌های جدید نشان دقیقی از تولید و مصرف انواع گونه‌‌‌‌های ذرت و بلال و ساقه‌‌‌‌های جدا شده و حتی خود دانه‌‌‌‌های ذرت و حتی پاپ کورن در ظروف سفالی این مناطق پیدا شده که نشان می‌دهد آنها نخستین کسانی بوده اند که از پاپ کورن لذت می‌برده اند.